W pewnym momencie socjalizm i państwowy etatyzm rozhulały się na Starym Kontynencie dość mocno, stwarzając pozory dobrobytu, ale na kredyt.

Bardzo możliwe, że właśnie tak dzieje się teraz w przywołanej wyżej Skandynawii.

Swego czasu taka polityka doprowadziła Wielką Brytanię do gospodarczej zadyszki i praktycznie zahamowała rozwój ekonomiczny w tym kraju.

Po utracie rządów przez Partię Pracy i dojściu do władzy konserwatystów, rozpoczął się czas intensywnych reform.

Ich wykonawcą była premier Margaret Thatcher, liderka Partii Konserwatywnej i zarazem jedna z europejskich i światowych ikon neoliberalizmu.

Dzięki zmianom w brytyjskiej polityce gospodarczej dało się wyprowadzić tamtejszą ekonomię na prostą.

Było to okupione kosztami społecznymi, ale z całą pewnością stanowiło odtrutkę na działania laburzystów, które skutkowały poważnym kryzysem.

W kolejnych dekadach nie podjęto jednak konsekwentnej kontynuacji polityki thatcheryzmu, choć pewne jej elementy przetrwały do dziś i stanowiły inspirację dla innych państw, między innymi dla Estonii.